Nog nooit had ik een ijsvogel gezien. Nou ja, ik had mijn vrienden wel eens hysterisch zien doen nadat ze een halve seconde een vage blauwe flits hadden gezien. Maar die had ik natuurlijk net gemist. Wat een frustatie! Dat wilde ik óók zien natuurlijk. Martijn en ik besloten een poging te wagen.
IJsvogel na de storm
We waren vroeg opgestaan om de blauwe flits eens te kunnen flitsen. Dat jaar
had het gestormd, dus er lagen flink wat bomen op hun kant. Het zag er woest en
een beetje verwaarloosd uit. Na uren rondlopen, schotse hooglanders ontwijken
en over omgevallen boomstammen te hebben gestapt, waren we er wel een beetje
klaar mee. We begonnen wat luider te praten totdat Martijn ineens stilstond.
Recht voor ons, op een omgevallen boomkluit, zat een ijsvogel!
Het nest van de ijsvogel
We konden niks anders dan onze adem inhouden en het vogeltje bekijken. Hij
bleef een tijd stil zitten. Om ‘m niet te storen, maakten we verstopt achter
een boom zo voorzichtig mogelijk foto’s. En toen, kroop er ineens nóg een
ijsvogel uit de boomkluit! IJsvogels broeden namelijk in zulke kluiten. Ze
graven dan een tunnel van soms wel een halve meter. Zo is hun nest en de jongen
lekker veilig verstopt. Ruim een uur keken we naar de natte droom van iedere
ijsvogelfan; ze vlogen af en aan en brachten visjes. Ik kan je vertellen, dat
is geen vogels kijken, maar live kijken naar pure romantiek. En die foto, hangt
nu boven mijn eigen nestje