IJsvogel boven mijn bed

Nog nooit had ik een ijsvogel gezien. Nou ja, ik had mijn vrienden wel eens hysterisch zien doen nadat ze een halve seconde een vage blauwe flits hadden gezien. Maar die had ik natuurlijk net gemist. Wat een frustatie! Dat wilde ik óók zien natuurlijk. Martijn en ik besloten een poging te wagen.

IJsvogel na de storm

We waren vroeg opgestaan om de blauwe flits eens te kunnen flitsen. Dat jaar had het gestormd, dus er lagen flink wat bomen op hun kant. Het zag er woest en een beetje verwaarloosd uit. Na uren rondlopen, schotse hooglanders ontwijken en over omgevallen boomstammen te hebben gestapt, waren we er wel een beetje klaar mee. We begonnen wat luider te praten totdat Martijn ineens stilstond. Recht voor ons, op een omgevallen boomkluit, zat een ijsvogel!

Het nest van de ijsvogel

We konden niks anders dan onze adem inhouden en het vogeltje bekijken. Hij bleef een tijd stil zitten. Om ‘m niet te storen, maakten we verstopt achter een boom zo voorzichtig mogelijk foto’s. En toen, kroop er ineens nóg een ijsvogel uit de boomkluit! IJsvogels broeden namelijk in zulke kluiten. Ze graven dan een tunnel van soms wel een halve meter. Zo is hun nest en de jongen lekker veilig verstopt. Ruim een uur keken we naar de natte droom van iedere ijsvogelfan; ze vlogen af en aan en brachten visjes. Ik kan je vertellen, dat is geen vogels kijken, maar live kijken naar pure romantiek. En die foto, hangt nu boven mijn eigen nestje